woensdag 18 december 2013

Kerstmuziek



Er zijn maar weinig zaken waar ik het in het leven werkelijk niet goed mee kan vinden. Mosselen, verlichte rendieren in tuinen en sneeuw, daarmee zijn we er wel zo’n beetje. Maar er is nog iets waar ik niet van hou, en dat me van alle kanten aanvalt dezer dagen. Dat is kerstmuziek.

Zodra ik de eerste sleebellen hoor op de radio, ergens halverwege november, slaak ik mijn eerste diepe zucht. Als ik de kerstreclame van Sky Radio zie zucht ik twee keer. En als Chris Rea nog steeds niet thuis blijkt voor kerst, gaat de radio resoluut op een andere zender. Voor één plaat wil ik nog wel een uitzondering maken, en dat is die van Mariah Carey. Maar dan wel alleen midden in de zomer, als je net eindexamen hebt gedaan en in de kelder van discotheek New York met een jongen staat te flirten.

Waar het vandaan komt weet ik niet. Weliswaar was kerst vroeger niet altijd even leuk, maar Festen-achtige taferelen hebben zich bij ons thuis nooit voorgedaan. Toen ik klein was lagen er zelfs regelmatig cadeautjes onder de boom. Jaren heb ik met een biertje in de hand vrolijk staan mee feesten tijdens de Hengelose kerstmiddag op 24 december. En in tegenstelling tot alle andere dagen van het jaar, blijkt sneeuw met kerst eigenlijk heel mooi. Dus ook ik sta voor een raadsel.

Sinds een paar jaar sleurt Serious Request me door deze muzikaal moeilijke tijd. Het aantal kerstplaten in deze oneindig durende radioshow valt te overzien. En zeker als Coen Swijnenberg daar aan meedoet, zoals dit jaar weer, overzie ik al gauw nagenoeg al het andere. Bovendien bewijst het duo Smith & Burrows dat een kerstplaat ook heel anders kan klinken. Geen bellen en geen rendieren, maar een onvervalste en bovendien zeer herkenbare eindejaarsmelancholie. Ik vermoed dat de mannen zeker net zoveel van kerstmuziek houden als ik.

Of het gewoon heel anders aanpakken, dat kan natuurlijk ook. Sinds mijn middelbare schooltijd begint kerst niet voordat het kleine jongetje in het King’s College Choir  uit Cambridge ‘Once in Royal David’s City’ heeft gezongen bij de BBC. Wat er verder aan nachtmissen en gerechten nog wordt opgediend doet niet meer ter zake, want dát hoogtepunt valt niet te overtreffen. Ook alle andere carols zijn goedgekeurd, en natuurlijk het onvolprezen Weihnachtsoratorium van Bach.

Nog even doorbijten. Over een week om deze tijd zit het kerstdiner er alweer op. Zijn de eerste verlichte herten overleden aan de gevolgen van kortsluiting. En gaan de bellen van de arrenslee langzaam weer richting Noordpool. Ik kan niet wachten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten