De Tour de France is elk jaar een evenement dat ik met grote
belangstelling volg, de oorsprong daarvan heb ik hier al eens uitgelegd. Dit
jaar stond etappe 19 al ver van tevoren omcirkeld in mijn agenda. De koninginnenrit.
Waar anders kon die vertrekken dan in Lourdes, onder toeziend oog van het beeld
van de Gekroonde Maagd.
Lourdes is, na Rome denk ik, Europa’s bekendste
bedevaartplaats. In 1858 zou de jonge Bernadette Soubirous er achttien keer
Maria hebben gezien. Ruim anderhalve eeuw later trekt het stadje nog altijd
miljoenen pelgrims per jaar. Heel wat jaren was ik één van hen.
Want op 5 juli 2003 – de dag dat de Tour vanwege zijn
honderdste verjaardag startte in Parijs – begon ik aan mijn eerste reis als
vrijwilliger die kant op. Als klein meisje had ik de verhalen gehoord van
familieleden die me in dezelfde rol waren voorgegaan en wist ik: dat wil ik ook
als ik later groot ben. Met allemaal jonge mensen als een soort hulverpleegster
zorgen voor anderen, het leek me prachtig.
En dat was het ook. Was ik vooraf uiteindelijk toch nog
nerveus – wat nou als het allemaal mensen zijn die de hele dag de rozenkrans
willen bidden en Bijbel lezen? – eenmaal in Lourdes was daar weinig meer van
over. Hard werken in de smoorhitte, ’s avonds laat niet naar bed willen omdat
het bij bier en bitterballen te gezellig was, een tamelijk eenzijdige
vakantieliefde, slap ouwehoeren, goede gesprekken en dikke enkels van het vele
staan, Lourdes had het allemaal. Ik was besmet met het virus, zoals dat in die
kringen heet, en die besmetting zou uiteindelijk een kleine tien jaar duren.
In de mengeling van diepe menselijke verbondenheid aan de
ene kant, en commerciële reli-kitsch aan de andere, heb ik me al die jaren
thuis gevoeld. En dat ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet goed weet
wat ik nou moet met het verhaal van die Mariaverschijningen maakt voor mij
uiteindelijk niets uit. Ik heb heel wat mensen, ziek of gezond, beter uit
Lourdes zien thuiskomen dan ze erheen gingen. Dat is wat telt.
Dus daarom wilde ik graag zoveel mogelijk zien van de start
van de negentiende etappe. Bij Dumoulin, Thomas en Froome achterop voor mijn
eigen Koninginnenrit door dat bijzondere plaatsje in de Pyreneeën. Waar
wielrenners een kaarsje opstoken bij de Grot, wat ik me best kan voorstellen
met zo’n monsteretappe in het vooruitzicht. En waar het plein dat ik ken van
processies en colonnes rolstoelen, nu vol stond met teambussen en journalisten.
Een even gek als vertrouwd beeld, waarbij ik opeens moest denken aan een
wielergebed dat ik jaren geleden las op het wielerblog Het is Koers:
Ave
Waar je ook peddelt
Er is altijd wel een Maagd
Die graag wordt gegroet
Zo is het maar net. De Gekroonde Maagd kan erover meepraten.
Lichtprocessie op de Esplanade (foto via de VVV van Lourdes)
Village Depart op de Esplanade
(foto via @LeTour)
