Geen postzegels op Goede Vrijdag

Mijn radiocollega-sinds-deze-week keek mij over zijn computer vragend aan toen ik hem eerder deze week vroeg hoe de programmaring er op Goede Vrijdag eigenlijk uitzag. “Hoezo? Op kerkelijke hoogtijdagen zijn wij altijd vrij. Dan is er dus ook geen uitzending.” 

Toegegeven, in Nederland is dat met veel achtergrondprogramma’s op Radio 1 ook zo, dat je ze niet hoort op feestdagen. Denk maar aan het terecht veelgeprezen Radio 1 Jaaroverzicht op Tweede Kerstdag, dat de normale programmering vervangt. Het zat ‘m voor mij in dat woordje ‘kerkelijk’. En de betekenis die dat in Noordrijn-Westfalen kennelijk nog heeft.

Want er is hier wel meer niet op Goede Vrijdag. Er zijn geen kranten bijvoorbeeld. En in combinatie met de vrije dagen bij de WDR is hier op Goede Vrijdag kennelijk geen nieuws. De winkels zijn dicht. Ik mag niet naar de videotheek. Ik mag niet dansen. Ik mag niet naar een sportwedstrijd. Ik mag niet naar de autowasstraat. Ik mag niet verhuizen. En ik mag geen postzegels ruilen. 

Het staat allemaal écht in de spelregels van de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Kort samengevat is Goede Vrijdag hier een stille dag, en één van de hoogtepunten in het kerkelijk jaar van deze door en door katholieke streek. Zoveel mogelijk mensen moeten de ruimte krijgen om daar bij stil te staan. Dus met je auto door de wasstraat, dat doe je maar op één van die 364 andere dagen in het jaar.

De katholieke traditie is hier dus nog springlevend, en niet alleen met carnaval. Hoeveel dat echter zegt over de katholieke beleving blijft de vraag. Ook hier zitten de kerken niet meer vol. En toen een katholiek ziekenhuis onlangs een verkrachtte vrouw geen morning-afterpil wilde geven, oogstte dat meer hoon dan instemming. 

Ik ben die stille periode, vanaf donderdagavond al, overigens wel doorgekomen. Met de prachtige Trauermetten bijvoorbeeld, donderdagavond laat in een schaars verlichte Dom. Met mijn eigen kruisweg op vrijdag, toen ik na lang zoeken uiteindelijk een dokter vond die me vertelde dat er voorlopig niets te doen is aan mijn pijnlijke oog. En met een stuk taart als troost, dat op deze vasten- en onthoudingsdag extra goed smaakte. 

Alleen dat van die postzegels. Dat blijft jammer.