Gelezen: Jean

Al eerder schreef ik over mensen die er altijd zijn, totdat dat op een dag niet meer zo is. Dat gold jarenlang ook voor een stem. Die van Jean Nelissen. In de jaren dat ik wielrennen nog helemaal niet zo interessant vond kabbelde zijn stem tijdens de zomervakantie urenlang door de huiskamer. Daarmee hoort de stem van Jean Nelissen net zo bij de zomervakantie als de geur van zonnebrandcrème. 

Mijn vader kende bovendien iemand die hem nog kende. Die ook gewerkt had in de Limburgse krantenwereld. En die wist te vertellen dat Nelissen op de redactie van De Limburger nog het beste te omschrijven was als een huistiran. Jean Nelissen wás de krant. En wie dat niet kon hebben had een probleem.

Het verhaal van de kennis past bij het beeld dat naar voren komt in Jean, dat ik las op de stranden van Ibiza. Een man die werd gedreven door een enorme drift om te scoren. Op de eerste plaats in de journalistiek. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, altijd was er het nieuws. Dat hij boven tafel kreeg, ook al was de primeur eigenlijk van een collega. Tot en met een foto bij het bewuste artikel aan toe.

Maar ook in zijn persoonlijke leven zat de onstuitbare drift om iemand te zijn. Iemand die meer was dan een jongen uit de mijnkolonie Geleen. En dus waren daar de vrouwen. En de sigaren. En zelfs een kasteel met een waakhond die zo vals was dat een bevriende collega eens drie kwartier stokstijf moest blijven zitten, omdat de hond zijn bek als een wielklem om zijn pols had gelegd.

What goes up, must echter ook comes down. Jean Nelissen werd niet alleen gedreven door het nieuws, en door de wil om iemand te zijn. Ook de drank was een belangrijke motor in zijn leven. De jenever maakte van zijn laatste jaren niet zijn beste. Ik las dat het alweer 2010 was dat hij overleed, langer geleden dan ik mij kon herinneren.

 

Wat mooi is aan het boek van Jungmann is dat het dubbel fascinerend is. Fascinerend 1 omdat het leven van ‘De Neel’ zo fascinerend is. Wie koopt er nou een kasteel? Wie gaat er nou tientallen jaren als verslaggever naar de Tour? En wie valt aan het einde van zijn leven nou zo diep? 

Fascinerend 2 is de fascinatie van Jungmann zelf. Talloze gesprekken heeft hij gevoerd, met iedereen die Jean Nelissen maar kende en die over hem wilde vertellen – dat is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde. Alles om erachter te komen wie Jean Nelissen was. De vraag blijft open of hij het eigenlijk zelf wel wist.

Aan de stranden van Ibiza kregen de zomerstem uit mijn jeugd en de man uit het verhaal van de kennis meer profiel. Of het zo’n mooi profiel is kan je je afvragen. Even fascinerend als tragisch is het wel. En in zijn hang naar het mondaine en de schone schijn, was het Jean op Ibiza misschien ook wel goed bevallen. Ik heb alvast een stoel voor hem uitgezocht.

Bart Jungmann

Jean

240 pagina´s. Uitgeverij De Muur

ISBN 978-94-623-1016-2