Gekroonde hoofden

Stel, je gaat op journalistenuitwisseling naar Duitsland. En door allerlei omstandigheden heb je zelfs in de week voordat je begint, nog altijd geen gastredactie voor de eerste twee weken van je verblijf. Eigenlijk weet niemand hoe het nu nog verder moet. Tot de laatste optie opduikt, de Kölner Stadtanzeiger. Met nul-komma-nul krantenervaring, en dito kennis van Keulen en omgeving, meld je je op je eerste werkdag bij deze regionale krant. En kijken de redactie en jijzelf elkaar weliswaar vriendelijk, maar ook een beetje schaapachtig aan. Wat moeten we eens met elkaar, de komende twee weken?

Zo verging het mij vorige week maandag in grote lijnen. De ontvangst op de bijlagenredactie was allerhartelijkst, met koffie en taart. Maar ja, wat kon ik nou eens voor ze betekenen? Want om heel eerlijk te zijn, van paasbrunches, tuinen en wasmachinetests, enkele thema’s in de bijlage afgelopen week, weet ik vrij weinig. En nog afgezien van mijn interesse, die twee weken zijn ook echt te kort om daar wezenlijk verandering in te brengen.

Gelukkig kon ik één kaart spelen waar menig Nederlands journalist in Duitsland succes mee kan bereiken: de koningin. Want van ons koningshuis willen ze over de grens echt alles weten. Daar kwam ik als kind al achter, toen ik op Koninginnedag verzeild raakte in een Duits tv-programma vol tulpen en klompen. En toen Beatrix onlangs haar aftreden aankondigde, waren de koppen in de Duitse kranten bijkans groter dan in de Nederlandse.

De redactie van de Panorama-pagina, zeg maar de dagelijkse dosis RTL Boulevard op papier, ging er dan ook eens goed voor zitten toen ik, na wat navraag bij de collega’s in Hilversum, een artikel voorstelde over het Koningslied. “Zou iets kunnen zijn ja”, was de eerste reactie. Per vergadering – ook hier zijn ze daar goed in – steeg kennelijk het enthousiasme. Want het verhaal over een lied dat er nog niet eens is bestreek uiteindelijk de halve pagina.

Voor het dagelijkse internetartikel dat diezelfde redactie moet aanleveren, heb ik afgelopen vrijdag NL Doet in de aanbieding gedaan. De koningin zelf heeft me daar enorm bij geholpen door pony's te gaan kammen. Op een serie foto’s doet dat het toch leuker dan koffie inschenken voor bejaarden. Wie zei ook alweer dat het leven geen Ponyhof is?

En zo is de kop eraf. Van Vaticaanwatcher-op-afstand naar versgebakken royalty-verslaggeefster in slechts een paar weken tijd. Het kan verkeren. Kennelijk heb ik iets met gekroonde hoofden. Of er nou een tiara of een diadeem op staat.